Dichter bij Benne

Je noemt jezelf geen dichter,

bent meer een wandelaar.

Je gaat van punt naar punt,

loopt zo je zinnen klaar.

Ze moeten rijmen in je hoofd.

Ze moeten warm en zacht.

Er is al zoveel hardheid:

de Liefde aan de macht.

Het duister laat je achter.

Jij zoekt naar het Licht.

Zo laat je zinnen stralen

in ieder dorpsgedicht.

Het onderstaande gedicht is een ode aan Benne. Ik heb hem, in de korte tijd dat ik dorpsdichter ben, een beetje leren kennen. Een bijzonder mens. Een eer dat ik het dorpdichterschap van hem mag overnemen.

Tweet, een gedicht in 140 karakters

In café Laurels vond op 17 februari de eerste Raalter Tweetup plaats. Da's een bijeenkomst IRL (in real life) van twitteraars. Op die avond heb ik twee gedichten voorgedragen van 140 karakters, inclusief spaties. Door een van de initiatiefnemers, John Ruiter, werden 140-ers Tweetdichten genoemd. De eerste vind ik zelf wat minder. Maar daar zijn de meningen over verdeeld.

Tweet up, baby

I’m your tweety

When I’m mistaken

Please delete me

When I’m right

Please retweet me

When you meet me

You can see me

IRL & IRT

ik durf niet dichterbij 

en gebruik geen grote woorden

zoals liefde en genegenheid.

ze vergen lef en heldenmoed

en als tweet teveel karakters.

Booijink Veevoeders BV

De rode B van Booijink
torent boven alles uit
en geeft die grauwe blokkendoos
niets extra's,
behalve dan misschien
een bekroning op de lelijkheid.

De grijze golfplaten
ontnemen ieder zicht
op hoe een hemel hoort te zijn.
Dit gebouw is alomtegenwoordig,
gelijk God aanwezig was
in vroeger tijden.

Nee, geen afkeer
maakt zich van mij meester.
Eerder verbazing
dat dit ooit gebouwd is,
zoals de Mona Lisa is geschilderd
of een tuin is aangelegd.

Wie gaan er schuil achter
keurige straten
waar bladeren geveegd en gebladblaasd verdwijnen
in groene containers
of zilveren kooien?

Wie zijn toch die mensen
die schoorvoetend groeten,
in waarheden zwijgen en
drie keer per jaar
god Bacchus aanroepen
op meerdaagse feesten?

Een enkele keer
in de rij bij de bakker
of na middernacht
op het plein voor de Hema
zegt iemand zacht:

Hé, woon jij ook in Raalte?

dorpsdichterschap

Moet ik vanaf nu verhalen
over Heinose lantaarnpalen,
de oudste vrouw, de oudste man
of wie het meeste zuipen kan?

Moet ik ellenlange verzen
uit mijn grijze cellen persen
over de eerste krokus in het gras
of doen alsof ik Benne was?

Ach, werd maar weer een man vermoord,
begon de grond maar eens te trillen.
Ik had dat dan vast mooi verwoord,
maar 'k weet niet of ik dat zou willen.