Elk weekend neem ik met mijn lief een retourtje Heeten. Niet met de buurtbus, maar gewoon met de benenwagen.
Vanuit Raalte-Zuid rennen we naar de Veldkampsbrug. Daar keren we om en slaan de Oosterenkstraat in. Via de lamaboerderij huppelen we dan richting begraafplaats De Pleegste. Het laatste stukje gaat over het fietspad parallel aan de Overkampsweg, op naar de rotonde. Dan nog een sprintje, bijna thuis.
Vanaf het moment dat ik in Raalte woon heb ik een zwak voor de huisjes bij de Veldkampsbrug. Ik vind het een wonderlijk punt waar vele wegen samenkomen. Eén van die mooie plekjes aan het Overijssels Kanaal. Ik zou er zo willen wonen … natuurlijk met mijn lief en met al onze zeven kinderen. Het retourtje Heeten is dan overbodig. Maar we nemen vast wel eens de buurtbus naar Raalte. Die draait dan vast en zeker op volle toeren.
Huis aan de Weseperweg in Heeten
Het eerste stuk tot aan de Derksbrug
schiet er van alles door mijn hoofd.
Alledaagse beslommeringen komen
zonder samenhang of doel voorbij.
Dit is blijkbaar wat mij bezighoudt.
Maar verderop over het karrenspoor
langs het kanaal, wanneer ik ademhaal
in het ritme van mijn benen, en mijn schoenen
naar oneffenheden speuren, dan voel ik
dat ik ren. Niets anders doet er toe.
Mijn ogen gaan intussen voor mij uit,
zien voor elke bocht het volgend uitzicht al.
Ook de toekomst ligt niet meer verscholen:
In de verte staat het huis waar ik ooit wonen zal.
Jij lapt de ramen, ik doe de tuin, of andersom.
